Wednesday 28 September 2016

Aston's Eyot- sovaĝa oazo en la urbo

Lastsemajnfine mi kaptis ŝancon pli bone konatiĝi kun parto de nia urbo, kiun mi ĝis nun nur iom konis. Nome Aston's Eyot, malgranda freŝverda loko. Ĝi lokas ĉefe ĉe la rivero Temizo kaj bordas kiel insulo je kanaleto de rivero Cherwell. La nomo Eyot devenas de la oldangla vorto por insulo. Aston's  Eyot konsistas el proksimume 30 akroj da tereno kaj apartenas al la universitata kolegio Christ Church. Sed nuntempe ĝi estas pruntedonita al loka asocio por prizorgado kaj publika uzado.
Jen mia sperto.

Alirebla estas la loko de Iffley Road, OX4. Tiam, de la ĉefa vojo al la metalrubejo oni eniras malantaŭ ponto verdan spacon kun abundaj arbustaro kaj arboj. Sed evidente urtikoj superas. Je ilobudo maldekstre de la vojo kolektiĝis gruppo de homoj, precipe virinoj, ne plu junaj. Estas membroj de Amiko de Aston's Eyot, dediĉitaj uloj, kiu pli-malpli regule renkontiĝas por prizorgi tiun terenon. Mi ĵus alvenas por tielnomata laborfesteto. Por tio sufiĉas botoj, laborgantoj, kelkaj iloj kaj bonhumoro. Ĉi-foje ni marŝas al strio da novplantita arbustaro, kiu estas ĉirkaŭe enbarilita pro la sovaĝaj bestoj. La junaj plantoj devas esti liberigitaj de fiherboj.


La suno brilas kaj la laboro facile plaĉas al mi. Ĉi tie mi ekscias io pri la historio de la insulo, kiu estis iam malalta paŝtejo. Sed en la pasintaj ĉirkaŭ 150 jaroj ĝi estis uzita kiel publika rubejo. Tamen de tio oni povas ne plu vidi ion. Dika verdaĵo kovras la terenon. Regardinte la terenon pli funde, malsama nivela alteco estas rimarkinda, kaj surtere malgrandaj pecoj de maljuna rompita keramiko kuŝas ie. Ŝildoj atentigas vizitantojn, ke estas malpermesita elfosi ion ĉi tie. Sed niaj malgrandetej amikoj en la tero, la lumbrikoj faras tion por ni. Kelkaj homoj jam havas hejme sufiĉe grandan kolekton de vasoj, boteloj aŭ potetoj. Bonŝance mi trovis ĉirkaŭ 10 cm altan drogo-boteleton. Tute malrompita, sed mankis kovrileto.

La celo de la laborema grupo estas, ke tiu insulo restu protekta, ke havu abundajn diversecon, koncerne bestojn kaj plantojn, kaj ke ĝi samtempe restu loko por la komunumo, kie homoj povas vagi kun siaj hundoj, ĝuas la naturon aŭ kolektas sovaĝajn fruktojn.

Post la laboro je la budo teo kaj kuketo estas distribuitaj, kaj gaĵa etoso regas pro la laborrezulto. Mi estas invitita denove partopreni venontan fojon.







Kaj vi ankaŭ povus veni...
aŭ almenaŭ lasi komenton sub la artikolo.


No comments:

Post a Comment